09/07 Mezmurlar 142-144
[tr] Mezmurlar 142-144
142:1 Yüksek sesle yakarıyorum RABbe,
Yüksek sesle RABbe yalvarıyorum.
2 Önüne döküyorum yakınmalarımı,
Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.
3 Bunalıma düştüğümde,
Gideceğim yolu sen bilirsin.
Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.
4 Sağıma bak da gör,
Kimse saymıyor beni,
Sığınacak yerim kalmadı,
Kimse aramıyor beni.
5 Sana haykırıyorum, ya RAB:
‹‹Sığınağım,
Yaşadığımız bu dünyada nasibim sensin›› diyorum.
6 Haykırışıma kulak ver,
Çünkü çok çaresizim;
Kurtar beni ardıma düşenlerden,
Çünkü benden güçlüler.
7 Çıkar beni zindandan,
Adına şükredeyim.
O zaman doğrular çevremi saracak,
Bana iyilik ettiğin için.
143:1 Duamı işit, ya RAB,
Yalvarışlarıma kulak ver!
Sadakatinle, doğruluğunla yanıtla beni!
2 Kulunla yargıya girme,
Çünkü hiçbir canlı senin karşında aklanmaz.
3 Düşman beni kovalıyor,
Ezip yere seriyor.
Çoktan ölmüş olanlar gibi,
Beni karanlıklarda oturtuyor.
4 Bu yüzden bunalıma düştüm,
Yüreğim perişan.
5 Geçmiş günleri anıyor,
Bütün yaptıklarını derin derin düşünüyor,
Ellerinin işine bakıp dalıyorum.
6 Ellerimi sana açıyorum,
Canım kurak toprak gibi sana susamış. |iSela
7 Çabuk yanıtla beni, ya RAB,
Tükeniyorum.
Çevirme benden yüzünü,
Yoksa ölüm çukuruna inen ölülere dönerim.
8 Sabahları duyur bana sevgini,
Çünkü sana güveniyorum;
Bana gideceğim yolu bildir,
Çünkü duam sanadır.
9 Düşmanlarımdan kurtar beni, ya RAB;
Sana sığınıyorum.
10 Bana istemini yapmayı öğret,
Çünkü Tanrımsın benim.
Senin iyi Ruhun
Düz yolda bana öncülük etsin!
11 Ya RAB, adın uğruna yaşam ver bana,
Doğruluğunla kurtar beni sıkıntıdan.
12 Sevginden ötürü,
Öldür düşmanlarımı,
Yok et bütün hasımlarımı,
Çünkü senin kulunum ben.
144:1 Ellerime vuruşmayı,
Parmaklarıma savaşmayı öğreten
Kayam RABbe övgüler olsun!
2 Odur benim vefalı dostum, kalem,
Kurtarıcım, kulem,
Kalkanım, Ona sığınırım;
Odur halkları bana boyun eğdiren!
3 Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin,
İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?
4 İnsan bir soluğu andırır,
Günleri geçici bir gölge gibidir.
5 Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in,
Dokun dağlara, tütsünler.
6 Şimşek çaktır, dağıt düşmanı,
Savur oklarını, şaşkına çevir onları.
7 Yukarıdan elini uzat, kurtar beni;
Çıkar derin sulardan,
Al eloğlunun elinden.
8 Onların ağzı yalan saçar,
Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.
9 Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim,
Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.
10 Sensin kralları zafere ulaştıran,
Kulun Davutu kötülük kılıcından kurtaran.
11 Kurtar beni, özgür kıl
Eloğlunun elinden.
Onların ağzı yalan saçar,
Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.
12 O zaman gençliğinde
Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız,
Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.
13 Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız;
Binlerce, on binlerce yavrulayacak
Çayırlarda davarlarımız.
14 Semiz olacak sığırlarımız;
Surlarımıza gedik açılmayacak,
İnsanlarımız sürgün edilmeyecek,
Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!
15 Ne mutlu bunlara sahip olan halka!
Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!
